در ستایش حضرت علی ع

نه هر دل کاشف اسرار ?اسرا? ست*** نه هر کس محرم راز ? فاوحا? ست 
نه هر عقلی کند این راه را طی*** نه هر دانش به این مقصد برد پی 
نه هرکس در مقام ?لی مع الله?*** به خلوتخانه‌ی وحدت برد راه 
نه هر کو بر فراز منبر آید ***?سلونی? گفتن از وی در خور آید 
?سلونی ? گفتن از ذاتیست در خور*** که شهر علم احمد را بود در 
چو گردد شه نهانی خلوت آرای*** نه هرکس را در آن خلوت بود جای 
چو صحبت با حبیب افتد نهانی ***نه هرکس راست راز همزبانی 
چو راه گنج خاصان را نماین***د نه بر هرکس که آید در گشایند 
چو احمد را تجلی رهنمون شد*** نه هر کس را بود روشن که چون شد 
کس از یک نور باید با محمد*** که روشن گرددش اسرار سرمد 
بود نقش نبی نقش نگینش ***سراید ?لوکشف? نطق یقینش 
جهان را طی کند چندی و چونی*** کلاهش را طراز آید ? سلونی ? 
به تاج ?انما? گردد سرافراز*** بدین افسر شود از جمله ممتاز 
بر اورنگ خلافت جا دهندش ***کنند از ?انما? رایت بلندش 
ملک بر خوان او باشد مگس ران ***بود چرخش بجای سبزی خوان 
جهان مهمانسرا، او میهمانش*** طفیل آفرینش گرد خوانش 
علی عالی‌الشان مقصد کل*** به ذیلش جمله را دست توسل 
جبین آرای شاهان خاک راهش*** حریم قدس روز بارگاهش 
ولایش ? عروةالوثقی? جهان را*** بدو نازش زمین و آسمان را 
ز پیشانیش نور وادی طور*** جبین و روی او ? نور علی نور?
 

وحشی بافقی